Ik ga elke avond een stukje lopen.
Niet alleen omdat het gezond is, en wel fijn om even naar buiten te gaan als je al meer dan een jaar thuis aan het werken bent door een pandemie.
Ook als een vorm van stil protest. Ik ben een jonge vrouw in een wereld waar ik, vanwege mijn gender, bang moet zijn om in het donker buiten te lopen.
In de media lees ik van alles over narigheid die mensen overkomt als het buiten donker is.
Ik heb daar kanttekeningen bij.
Dus elke avond, zo tegen 21:00, ga ik een rondje lopen. In het donker. Zonder bang te zijn.
Ik prijs me gelukkig dat ik in een stad, in een buurt woon waar het veilig is voor mij om dat te doen. Ik wil mijn leven niet laten dicteren door angst, en dus loop ik elke avond mijn rondje. Ik steek niet over als ik iemand mijn kant op zie lopen, ik houd m’n hoofd niet naar beneden, en ik verberg m’n haar ook niet onder een grote muts (behalve als het regent).